Minen van cryptomunten bij bezoeken website: is dat juridisch toegelaten?

Bovendien kunnen advertenties dan achterwege blijven, tot groot jolijt van menig gebruiker. Maar mag dat eigenlijk wel en aan welke juridische regels houd je je maar beter? Dit artikel schetst een kort en bondig overzicht van de bijbehorende juridische implicaties.

Om websites en blogs draaiende te houden, voegen de ontwikkelaars online advertenties toe. De inkomsten van die advertenties lopen echter al jaren terug. Zeker met de opkomst van zogenaamde adblockers is dat het geval. Daarom hebben verschillende websites al tests uitgevoerd met alternatieven: geen advertenties maar gebruikmaken van de kracht van de bezoekende computer om cryptomunten te minen. Helemaal nieuw is de techniek niet: hackers gebruikten het al langer. De vraag stelt zich nu of websites dit inderdaad als legaal alternatief mogen gebruiken om zo inkomsten te genereren via hun bezoekers.

Technische achtergrond van de website/cryptocurrency

Om dit juridisch vraagstuk te beantwoorden, is enige kennis van de technische achtergrond noodzakelijk. Kort samengevat: de ontwikkelaar zal software ontwikkelen die via Javascript cryptomunten zal delven voor de ontwikkelaar ervan. De gebruiker zal de software laten draaien om toegang te verkrijgen tot de website. Indien de gebruiker die stukjes code niet zelf moet installeren en uitvoeren, spreken we van cookies in de zin van de Nederlandse wetgeving.

Cookiewetgeving

In de praktijk gaat het om het installeren van software. De cookiewetgeving is met andere woorden van toepassing: de software mag enkel geïnstalleerd en uitgevoerd worden indien de websitebezoeker daar ook nadrukkelijk zijn of haar toestemming voor gegeven heeft. De ontwikkelaar kan zich immers niet beroepen op de uitzonderingsgrond die normaal voor applicaties in Javascript wel ingeroepen wordt: het functioneel aspect.

De gebruiker zal met andere woorden de mogelijkheid moeten hebben om de installatie van het stukje software al dan niet af te wijzen. Welke gevolgen dat heeft voor het gebruik van de website, zal de ontwikkelaar zelf kunnen kiezen. Zo kan hij bijvoorbeeld het gebruik van bepaalde webpagina’s aan beperkingen onderwerpen. Uiteraard zal ook de cookie policy aangepast moeten worden in functie van die installatie en de eventuele bijhorende beperkingen.

Geen schade berokkenen

Een belangrijke voorwaarde is natuurlijk dat het uitvoeren van die software geen schade berokkent aan de hard- of software van de websitebezoeker. Een zware belasting zou dat immers wél kunnen doen. Ook hier zal de ontwikkelaar rekening mee moeten houden: alles op alles zetten om het maximale te halen uit de processor van de bezoeker, is dan ook geen optie.

Veroorzaakt men wel schade? Dan is het aansprakelijkheidsrecht van toepassing. Een eventuele disclaimer kan die aansprakelijkheid wel nog beperken, maar ook dan moet er aan strikte voorwaarden voldaan zijn. In de praktijk kan men aannemen dat een professionele gebruiker eenvoudiger gebonden zal zijn aan zogenoemde exoneratiebedingen die opgenomen zijn in zo’n disclaimer. Ook Dr. Mr. Tina van der Linden-Smith van de Universiteit Utrecht wees in een recente publicatie nog op de beperkte draagkracht van heel wat online disclaimers.

Voor de ontwikkelaar zal het dan ook belangrijk zijn om de bezoeker van de website zich niet alleen uitdrukkelijk akkoord te laten verklaren met de cookie policy, maar ook met de disclaimer. Uiteraard moet er dan ook een optie zijn om die disclaimer met een enkele klik te openen. Maar ook in zo’n gevallen is dat nog helemaal geen garantie op daadwerkelijke exoneratie: slechts een beperkte rekenkracht van de bezoeker vergen, is dan ook de minimale regel.